“Mensen manen me vaak aan : laat die melancholie toch varen – op jouw leeftijd en met jouw talent, wat een zonde ! Maar iedereen vergeet dat ik naast een (misschien) getalenteerd musicus ook een man ben die van het leven dezelfde dingen verwacht als iedereen.” Rachmaninov vertegenwoordigt het herfsttij van de romantiek in Rusland en was zelfs naar Russische normen een groot fatalist. Zijn drie eenakters op libretti van Poesjkin en Dante zijn verbonden door hun thematiek : het noodlot volgt op de zonde, of het nu gaat om moord uit jaloezie, om hebzucht of ongeoorloofde passie. Deze triptiek onder de muzikale leiding van Mikhail Tatarnikov en in een regie van Kirsten Dehlholm vormt het eerste project extra muros tijdens de renovatie van onze schouwburg.
-----------------------------------------
« Les gens me disent souvent : laisse cette mélancolie – à ton âge et avec ton talent, quel péché ! Mais tout le monde oublie qu’à côté d’un musicien (peut-être) talentueux, je suis aussi un homme qui attend de la vie la même chose que n’importe qui d’autre. » Rachmaninov incarne le crépuscule du romantisme en Russie et fait figure de grand fataliste, même selon les critères russes. Ses trois opéras sur des livrets de Pouchkine et Dante sont liés par leur thématique : le malheur suit le péché, qu’il s’agisse de meurtre par jalousie, de cupidité ou de passion interdite. Avec ce triptyque, dirigé par Mikhail Tatarnikov et mis en scène par Kirsten Dehlholm, la Monnaie inaugure sa période extra-muros due à la rénovation du théâtre.
Không có nhận xét nào:
Đăng nhận xét